زندگی؛ زندگی نگو زندگی؛ به آن زندگی نگو
او پاییز درخت موندنه مثل آن درخت پاییزی است
هریته روز که هر روزش
یه ته برگ سر روی یک برگ
هیتو؛ای باد مین در این باد(پاییزی)
سرگردونه سرگردان است
یعنی بونه یعنی خواهد شد
یته روز یک روز
نردوبونی ویگیرم نردبانی را بردارم
اون جی و از آن
جور بشوم بالا بروم
ای برگون و این برگها را
هرته که خنم هرکدام که دوست داشته باشم(روزهای خوب)
دو باره از نو باگنم؟ دوباره از روی درخت پایین بیاندازم؟
یا وقتی که یا آن زمانی که
او جوور ایسم در آن بالا هستم
می غریب روزنه روزهای غریبی وتنهاییم را
تشکه بزنم بردرخت گره بزنم
تا به همیشه دشکنام؟ تا که همیشه آنجا بچسبند(پایین نیایند)
موکه دونم من که میدانم
ای روزون این روزها
دهیچ وقت دیگر هیچ زمان
برنگردنن به عقب بر نمی گردند
بشوم بروم
می کوشتی مدادی مداد کوچکم را
ویگیرم بردارم
می آرزون و آرزوهایم را
یته بپسیه کاغذ سر بر روی کاغذی پوسیده
هیچی خو ویسین برای خودم بیفایده و بی دلیل
دچینم!! بنویسم(بگذارم-مرتب کنم)
رضا حسین زاده
کاش آن روز که چله برجهید
کاش آن روز
که نقش ایجاد شد
کاش آن روز
که در شهر لنگرود
زندگیم
پا گرفت و آغاز شد
من به دردی
گرفتار می آمدم!!!!
کاش دردی مرا
در دامن میگرفت
چند صباحی میگذشت و
بعد آن
دفترم پایان میگرفت
یا اگر بودم
نام بندر
در این دفتر نبود
کاش زیر این چرخ کبود
زندگی بود
اما
غربت نبود
کاش دفتر زندگیم همواره
مزین زاسم
لیلاکوه و چمخاله
خط به خط پر میشدو
بند به بند
زیبا بود